ประสบการณ์ในการไปพูดในทัณฑสถานหญิง

วันนี้ตื่นแต่เช้ามากขับรถกว่า 2 ชั่วโมงเพื่อไปทำกิจกรรม แบ่งปันความรู้ ความสุขให้กับ พี่ๆในทัณฑสถานหญิงธัญบุรี

พี่ตุ๊ก :พูดเรื่องภาษาสร้างโลก
พี่ยุ้ย :ทำให้เราเข้าใจเรื่องการคิดบวก
การสร้างจินตนาการ การชื่นชม
การ ชม-ติ-ชม แบบ แซนวิช
ให้คนที่ฟังได้ฉีดยาชาก่อนที่เราจะบอกสิ่งที่ไม่เวิรค และ จบให้เค้ารู้สึกดี
พี่หลิน :สอนเรื่องสมองสองฝั่ง
พี่ไก่ :สอนทำสมาธิ
น้ำ :สอนโยคะ
พี่กุ้ง :สอนออกกำลังกายแบบหุ่นดี+หน้าเด้ง

พี่ส้ม :มาให้กำลังใจทุกคนด้วยการกอด
———-
คนที่มาร่วมกิจกรรมเราคือ เหล่าคนที่ ถูกใช้คำนำหน้าว่า นญ. หรือ นักโทษหญิง

พวกเค้า ทำให้เราประทับใจมาก
กับการฟังและ ความตั้งใจร่วมกิจกรรมเต็มที่กับเรา
ทุกคนนั่งตาแป๋ว และ พอให้ออกมาถ่ายทอดสิ่งที่เรียนไปในเวลาอันสั้นก็ทำได้ดี

ต่างจากหลายที่ในโลกภายนอกที่เราไปมา
วันก่อน เจอเคส ว่า แค่ไปยืนพูด ก็มี คำว่า
รีบหน่อยนะจะกลับบ้าน?
พูดไปอีกนิด นอกจากไม่ตอบคำถามแล้ว
ยังย้อนกลับมาว่า
คุณ จะมาขายอะไร รึเปล่า?

แต่ที่นี่ไม่เลย
ไม่ว่าเราจะทำจะพูดอะไร รู้สึกได้ถึงความตั้งใจ
ความตื่นเต้นของเค้า

ทำไมน่ะหรือ?

ตอนไปทานข้าวคุยกันได้ความว่า
ที่นี่ไม่มีอะไรเลย ไม่มีเน็ต ไม่มีทีวี หนังสือพิมพ์
ความหวังที่มี คือ ข่าวสารจากคนภายนอก
จดหมายจากญาติ มีผลต่อจิตใจมาก

ก่อนเราจะเข้าไปต้องทำหนังสือแจ้ง
และ พวกเค้าก็จะลงชื่อเองว่าใครอยากมาร่วม
เค้าบอกว่า คาดหวังว่า วิทยากรจะเอาอะไรดีๆมาให้ และ ก็อยากรู้ว่าโลกข้างนอกเป็นอย่างไร
เลยลงชื่อกันมามากมาย

สนันสนุนเลย สำหรับใครที่อยากฝึกพูดฝึกสอน
ฝึกทำกิจกรรมอะไรก็ตาม
ให้ไปเริ่มต้นที่นี่ ที่ที่มีการฟังที่มีพลังเหลือเกิน

พวกเค้าสดใส ร่าเริง เรียบง่าย ไม่โวยวายก่อความรำคาญใดๆ
ให้ความเคารพและศรัทธาเราทั้งที่เพิ่งไปเป็นครั้งแรก
ตอนกอดกัน เกือบทุกคนจะยกมือไหว้เราก่อน
ราวกับเราเป็นเทพไปให้พลังพวกเค้า
แล้ว เราก็ได้ความรู้สึกอิ่มเอมกลับมา

อยากให้ทุกคนได้ไปสัมผัสบรรยากาศนี้บ้างจังค่ะ